روفرشی همیشه آینه هنر و خلاقیت ایرانی بوده و هست. روفرشی ایرانی، این پارچه گرانبها با اقتدار همیشه جای خود را زیر پای خانواده ها حفظ کرده است.
با پیشرفت تکنولوژی و ساخت محصولاتی برای تهیه کالاهای مورد نیاز با توجه به جمعیت روزافزون جهان، روفرشی نیز به صورت صنعتی تولید و به بازار عرضه شد و این نوع تولید سرآغاز نام روفرشی ماشینی بود. فرش ماشینی اصطلاحی است که بسته به نوع نخ مورد استفاده و نوع تکنیک بافت، انواع کفپوش را شامل می شود.
گاهی اوقات روفرشی های لوکس یا روفرشی های پرزدار را نیز می توان در زمره فرش های ماشینی قرار داد. در این گفتار به بررسی تکنولوژی ماشین فرش می پردازیم که بر اساس بافت پارچه است.
به طور کلی در صنعت نساجی، چه در تولید منسوجات و چه در تولید روفرشی صنعتی، زنجیره تولید از چهار مرحله اصلی ریسندگی، رنگرزی، بافندگی و تکمیل تشکیل شده است.
در مرحله ریسندگی، نخ های مورد استفاده برای بافت روفرشی آماده می شود. نخ های مورد استفاده در ساخت روفرشی ماشینی از سه قسمت تشکیل شده است:
1) نخ خواب، معمولا از اکریلیک، پلی استر یا پلی پروپیلن ساخته شده است
۲) تارهای پود که معمولاً از جوت است
3) نخ ها: معمولا از پنبه یا پلی استر ساخته می شوند
آنچه که نوع روفرشی را تعیین می کند، نوع نخ آن است. تکنولوژی تولید نخ اکریلیک و آماده سازی مورد نیاز برای فرآوری آن با آماده سازی مورد نیاز برای استفاده از نخ پلی استر متفاوت است.
نخ اکریلیک با سیستم ریسندگی الیاف کوتاه تهیه می شود و سپس با رنگ های مناسب رنگ شده و حرارت داده می شود و سپس به قسمت بافندگی ارسال می شود.
اما نخ پلی استر با ریسندگی ساخته می شود و به دو صورت رنگ آمیزی یا رنگرزی استفاده می شود. شرکت های روفرشی ماشینی می توانند یا مرحله ریسندگی داشته باشند و یا نخ های آماده خریداری کنند.
پس از آماده شدن نخ، در مرحله پیش بافت، نخ های ماسوره بزرگ را بر روی ماسوره های کوچکتر پیچانده و بر اساس طرح قالی، روی قفسه دستگاه قالی بافی قرار می دهند.
