بسته به شرایط خاکی که قرار است رشد کند و اندازه درختانی که باید به دست آید، دو نوع پایه اصلی برای گلابی بیروتی استفاده می شود. بیشترین پایه مورد استفاده نهال گلابی بیروتی است.
اینها درختان بزرگی می سازند و به خاک عمیق نیاز دارند. برای به دست آوردن درختان کوتوله، گلابی را روی پایه های به یا گلابی پیوند می زنند. در این صورت می توان آن را در خاک هایی با عمق کمتر نیز کاشت.
این در حالی است که پایه درخت به به اندازه نهال گلابی سرمای زمستان را تحمل نمی کند. پایه درخت به خاک های خیلی آهکی را دوست ندارد. نیاز به آبیاری بیشتری دارد. برخی از انواع گلابی با پایه به ناسازگار هستند.
برای جلوگیری از این امر باید از واریته هایی مانند Beurre Hardy که با به سازگار است به عنوان پایه میانی استفاده کرد.
پایه های بذری (نهالی): گلابی را نمی توان از دانه های خود تکثیر کرد زیرا هتروزیگوت است. پایه های مهم نهال گلابی مورد استفاده در کشت گلابی به شرح زیر می باشد. – احلات ( Pyrus elaeagnifolia ): در کشور ما در آناتولی مرکزی کاربرد فراوانی دارد. نسبت به سایرین به خشکی مقاوم است. به طور کلی با انواع گلابی سازگار است.
Pyrus communis L.; آنها با شرایط آب و هوایی بسیار متفاوت سازگار می شوند و در برابر پوسیدگی ریشه مقاوم هستند. آنها درختان متوسط تا قوی را تشکیل می دهند.
Pyrus calleryana: مقاوم در برابر گرما و سرما، سوختگی گلابی. به طور کلی به عنوان پایه در گلابی آسیایی استفاده می شود. درختان سالم و قوی ایجاد می کند.
هیچ مشکلی در تطبیق ایجاد نمی کند.
زالزالک ( Crataegus azorolus): برای به دست آوردن گیاهان کوتوله استفاده می شود. با این حال از به به عنوان پایه میانی استفاده می شود زیرا با گلابی همخوانی خوبی ندارد. برای استفاده در شرایط نامساعد خاک مناسب است.
– Pyrus amygdaliforis : در طبیعت در منطقه دریای اژه به طور گسترده رشد می کند. گلابی وحشی است. می توان آن را در محل پیوند زد و یا از بذر آن به عنوان نهال استفاده کرد.
